Ssssssssssssst, hier wordt gegamed
Ze zijn populairder dan ooit, maar games worden slechts aarzelend beschouwd als cultuur. Het gamefestival One2Play gaat daar tegenin door de kunstzinnige kant van het medium uit te spelen.
Ze zijn populairder dan ooit, maar games worden slechts aarzelend beschouwd als cultuur. Het gamefestival One2Play gaat daar tegenin door de kunstzinnige kant van het medium uit te spelen.
Bij onze aankomst in het kunstencentrum STUK in Leuven twijfelen we of dit wel het juiste adres is. Waar je doorgaans gegidst wordt door het kabaal van knallende machinegeweren en ronkende motoren, worden we hier getrakteerd op een aangename stilte. Spelers wordt aangeraden om een hoofdtelefoon op te zetten om optimaal van de ervaring te genieten. Bezoekers houden het op een zacht gefluister, alsof ze bang zijn voor een uitbrander van de suppoost. Het enige constante geluid in de exporuimte is het zachte gezoem van de machines die de tentoongestelde games tot leven brengen.
Jurk als valscherm
De titels werden geselecteerd omwille van hun artistieke, culturele of maatschappelijke waarde. “Ze moeten een boodschap brengen, er prachtig uitzien of op een andere manier cultureel relevant zijn. Vanuit die optiek gingen we rondkijken naar andere festivals en binnen onze eigen kringen om tot een shortlist van 24 te komen.”, verduidelijkt bezieler van het festival Jeroen Janssen.
Het resultaat is een variatie aan unieke titels die qua uitzicht en design mijlenver weg liggen van de traditionele blockbusters. Zo fladderen we in één adem van het absurde What the golf?, een interactieve parodie op de golfsport, via Bury me, my love, een aangrijpend verhaal over de tocht van een Syrische vluchtelinge tot bij We. The revolution waar we als rechter tijdens de Franse Revolutie beslissen wie onder het kapmes eindigt en wie niet. De rode draad is laagdrempeligheid: de besturing is simpel en de uitdaging miniem. Zo zien we hoe Ilya (5) in GRIS, een bloedmooi platformspel geïnspireerd door het werk van de Spaanse kunstenaar Conrad Roset, plots van een hoge toren dondert. In menig ander game zou zo’n doodsmak geheid game over betekenen, maar hier gebruikt het personage automatisch haar jurk als valscherm en dwarrelt veilig ter aarde.
Breder vizier
Je hoeft geen pro te zijn om van de ervaring te genieten. Dat maakt van deze titels de perfecte kennismaking voor niet-gamers. Hoewel het publiek overwegend mannelijk lijkt - al kan dat een momentopname zijn - zien we zowel ouders met kinderen als koppels door de ruimte schuifelen. Janssen: “Er komen zelfs mensen langs die niet met de joystick van een controller overweg kunnen. Die begeleiden we dan naar games met een touch interface zoals Florence, Gorogoa of Hidden folks. In de arcadehal op de tweede verdieping, die is gereserveerd voor installaties en games die speelbaar zijn op houten arcadekasten, lopen we Stach (10) en zijn vader Filip (44) tegen het lijf. Hij speelt thuis wat elke tienjarige speelt - Fortnite en Minecraft - maar zit nu voor Fugl, een meditatieve ervaring waarin je als vogel door een eindeloze omgeving zweeft. “Ik snap niet echt wat de bedoeling van het spel is.”, erkent hij na een tijdje te hebben rondgevlogen. Laat dat nu net het punt zijn: buiten mentaal tot rust komen is er helemaal geen doel. Geen tegenstanders te verslaan. Geen high score te verbreken. One2Play hoopt overigens niet enkel de ogen van jong en oud te openen voor de schoonheid van bepaalde games, maar wil ook professionals uit de cultuursector inspireren om lokaal gelijkaardige events op te zetten in culturele centra en bibliotheken.
Interactieve jamsessie
De expo vormt het hart van het festival, maar er zijn ook randactiviteiten zoals een optreden van de Antwerpse rockband Mount Venus. Opmerkelijk aan hun performance is dat het trio inspeelt op een live speelsessie die achter de band wordt geprojecteerd. Interactief jammen, zeg maar. “Altijd een beetje spannend,” aldus gitarist Sam Goedhuys. “We hebben wel enkele thematische kapstokken waar we naar kunnen refereren maar als Boris [de gamer van de band] een bepaald stuk langer rekt, dan moeten wij een bepaalde riff ook langer spelen.” Het klinkt vergezocht, maar het werkt en bewijst zowel de technische bagage van de band als de spanwijdte van games als medium.