Review - The Wolf Among Us

Er was eens, heel lang geleden in een land hier ver vandaan, een kleine ontwikkelaar genaamd Telltale. Aanvankelijk specialiseerde de studio zich in het nostalgisch herkauwen van legendarische LucasArts-reeksen, maar op zekere dag trokken ze de wijde wereld in. De ervaring van die avontuurlijke reis resulteerde in The Walking Dead, en hoewel het volgens de Grote Boze Internettrol geen écht spel was, kreeg Telltale eindelijk de wereldwijde faam die het verdiende. En ze leefden nog lang en gelukkig…

Fabeltjesstad

Het was slechts een kwestie van tijd vooraleer een studio bij wie het verhaal altijd centraal staat, zich zou gaan toeleggen op het edele genre van het sprookje. Kindervertelseltjes zijn echter niet meer wat ze geweest zijn, en in de interpretatie van Fables - de DC-comic waarop deze vijfkoppige The Wolf Among Us gebaseerd is – allerminst kindvriendelijk. Bedenker Bill Willingham distilleert op intelligente wijze de volwassen ondertoon, die aan de door tovenaars en prinsessen bedwelmde koters voorbij gaat, en plaatst deze in een film noir gedrenkt New York. Het resultaat is een donker en grimmig universum waarin de “nog lang en gelukkig” polis duidelijk enkele minuscuul kleine lettertjes bevatte. De carrière van de sprookjesfiguren wordt immers volledig gereset wanneer ze worden verjaagd uit hun sprookjesland en noodgedwongen hun toevlucht moeten zoeken tot Fabletown, een clandestiene commune in het noorden van The Big Apple. De vluchtelingen zijn even divers als de verhalen vanwaar ze afstammen, maar na de uittocht begint iedereen, of het nu gaat om een schatrijke koning of een monsterlijk wezen, opnieuw van nul.

Fabula Rasa

Voor een select aantal sprookjesfiguren is de gedwongen verhuis een ideale kans om met een blanke lei te herbeginnen. Zo ook de Grote Boze Wolf, die in deze saga door het leven gaat als Bigby (heb je ‘m?), bestuurt wordt door de speler en zowaar de rol van sheriff vervult. Zijn dagen van huisjes omver blazen en weerloze grootmoedertjes oppeuzelen zijn lang voorbij en hij wil aan iedereen in Fabletown laten zien dat hij niet zo slecht is als de gebroeders Grimm wilden doen uitschijnen. Als sheriff is het zijn voornaamste taak om de orde in Fabletown te bewaren, en jammer genoeg kan de fragiele vrede niet gewaarborgd worden zonder dat zijn gemene kantje het af en toe van hem overneemt. Immers niet iedereen maakt de overstap naar de nieuwe wereld met evenveel succes. De weinige gelukkigen die een optrekje kunnen bemachtigen in het luxueuze Woodlands appartementsblok staan in schril contrast met de vele sprookjesfiguren die zich niet kunnen aanpassen aan het leven in de stad en ten prooi vallen aan aardse problemen. Ze verzeilen in armoede of criminaliteit, krijgen te kampen met depressie of moeten zich in de meest extreme gevallen zelfs prostitueren om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. In de onderste lagen van de bevolking heerst bovendien een gevoel van onmacht. Ze voelen zich maatschappelijk uitgesloten en vinden dat de politieke elite van de Fables, gevormd door de entourage rond burgemeester Ichabod Crane en zijn assistente Snow White, geen gehoor heeft naar hun problemen. Ze accepteren de autoriteit van Bigby dan ook langs geen kanten, waardoor deze soms met ijzeren klauw moet regeren. En als waarschuwing een hakbijl in iemands schedeldak planten, daar zal je reputatie van meedogenloze geweldenaar niet snel mee verdwijnen.

Stijl met een grote S

De reden dat we deze setting zo gedetailleerd beschrijven, is omdat het werkelijk een unieke spelwereld is, die bulkt van de originele details. De mix tussen wereldse elementen en de mythologische sprookjesinvloeden is over de hele lijn geslaagd. Wanneer we bijvoorbeeld een onbekende Fable moeten identificeren, gaan we te rade in het bevolkingsregister dat is vormgegeven als een kleurrijk prentenboek, en het kabinet van de burgemeester is een grot waar heel wat artefacten, die vanzelfsprekend verwijzen naar allerlei sprookjes, zijn opgeborgen. Het helpt natuurlijk dat de kleurrijke omgevingen echt van het scherm spatten en je door de vlotte animaties en slimme camerahoeken veel meer het gevoel krijgt naar een geanimeerde strip te kijken. Dit is stijl met een grote S! Zouden we enkel de spelwereld bekijken, dan overklast Telltale’s jongste The Walking Dead met sprekend gemak. Pluk daar immers de geweldige personages weg en er rest je een vrij traditionele zombiewereld waarvan er dertien in een dozijn zijn. Maar het was niet alleen omwille van de setting dat The Walking Dead ettelijke GOTY-trofeeën in de wacht sleepte. De troef van die game waren uiteraard de personages en de emotionele band die werd opgebouwd tussen Lee en Clementine. Aangezien het in The Wolf Among Us niet om overleven draait, maar je de taak krijgt om een mysterieus moordmysterie uit te spitten, ziet het er na de pilootepisode niet naar uit dat er bij het spelen van deze game evenveel tranen zullen geplengd worden. Telltale trekt hier veeleer de kaart van de spanning en het moet gezegd dat we van begin tot einde (de eerste episode duurt een dikke twee uur) op het puntje van onze stoel zaten.

Keep The Faith

Net als in The Walking Dead wisselen keuzedialogen zich af met bliksemsnelle en spectaculaire actiesequenties, die een stuk gevarieerder en dus ook leuker zijn dan in The Walking Dead, al ben je door de soms hoge snelheid waarop commando’s afgevuurd worden niet altijd zeker of je al dan niet enige invloed hebt op de afloop ervan. Breinbrekers zijn weerom niet te bespeuren, al kan je tijdens je onderzoek wel kiezen om een situatie met deductisch vernuft dan wel intimiderend geweld op te lossen. Of die keuzemogelijkheden een grotere impact zullen hebben op het verloop van het verhaal dan het geval was in The Walking Dead, is na slechts één episode moeilijk in te schatten. Een tweede speelbeurt waarin we tijdens de erg duidelijk afgebakende keuzemomenten een ander pad kozen te volgen, kende in ieder geval een erg verschillend verloop dan ooit het geval was in The Walking Dead, waardoor we hoopvol zijn. Het verhaal bevat sowieso meer personages en variabelen, dus het zou ons niet onlogisch lijken mochten we hier met een complexer geheel te maken hebben, al zijn we er ons wel van bewust dat het jongleren met een miljoen verschillende eindes niet evident is voor een ontwikkelaar van beperkte proporties. Zoals elke goede serie, eindigde de episode met een klepper van een cliffhanger, zodat we nu al enkele weken vol ongeduld naar de tweede episode uitkijken.

Conclusie

Hoewel de mechanismen en design van het spel grotendeels hetzelfde zijn als in The Walking Dead, zijn de meester-vertellers er toch in geslaagd om The Wolf Among Us helemaal anders te laten aanvoelen. Als Tellltale het hoge niveau van deze pilootepisode gedurende het hele seizoen kan handhaven, zitten we dan ook weerom gebeiteld voor een geweldig avontuur waar nog lang over gepraat zal worden.