Review - Assassin’s Creed Brotherhood

Review - Assassin’s Creed Brotherhood

Assassin’s Creed weet van geen ophouden. Amper een jaar nadat we enkele van de grootste Italiaanse steden hebben gezuiverd van corrupte heersers met playboy Ezio Auditore da Firenze smijt Ubisoft een nieuw hoofdstuk naar onze kop. Het spel wordt uitgebreid met multiplayer en we vreesden dan ook een beetje voor een snelle cash-in waarbij het verhaal van extreem lage kwaliteit zou zijn. Het was dan ook niet met de volle goesting dat we aan Assassin’s Creed: Brotherhood begonnen. Het spel komt dan ook nog eens uit in een periode waar we op ieder platform gebombardeerd worden met goede titels. Stiekem hadden we ons mentaal voorbereid op een teleurstelling. Als een spel er dan nog in slaagt om je enkele dagen non-stop (de obligatoire eet- en slaappauzes niet meegerekend) aan je controller gekluisterd te houden, besef je dat je goeie merce in huis hebt. Brotherhood is dan ook zonder twijfel de beste Assassin’s Creed totnogtoe. We weten niet hoe exact Ubisoft dit pareltje in amper een jaar heeft klaargestoomd, maar als ze deze kwaliteit kunnen aanhouden, is dat iets waar wij moeilijk iets op tegen kunnen hebben.

NOTHING IS TRUE, EVERYTHING IS PERMITTED

Nieuwkomers worden onmiddellijk getrakteerd op een samenvatting van de gebeurtenissen uit de eerste twee games, zodat deze niet achterblijven. Ook voor ons, die de eerste twee games nochtans van voor naar achter en terug hebben gespeeld, is het een welkome opfrissing want de op historische feiten gebaseerde plot is niet altijd even makkelijk om te volgen. We proberen het simpel te houden. De Assassins strijden sinds jaar en dag tegen de Tempeliers. Deze ongure heerschappen bekleden de doorheen de hele geschiedenis van de mensheid belangrijke machtsposities en hebben het wereldbeeld naar hun hand gezet. Dit kunnen ze ongestraft doen omdat ze beschikken over eeuwenoude (of zijn het hoogtechnologische?) artefacten. Deze stukken van Eden zijn de ultieme wapens en worden van generatie op generatie machtshebbers doorgegeven opdat de familie nooit zijn grip op de macht zou verliezen. De Assassins zijn kritische geesten die niks moeten weten van regels en het dan ook op zich hebben genomen om te rebelleren tegen de Tempeliers. Belangrijker om weten is dat Ezio op het moment van spelen al lang dood is. In de laatste game hebben we gezien dat heel wat briljante historische figuren, zoals Niccolo Machiavelli en Leonardo da Vinci, deel uitmaken van de Assassins en ze hebben Ezio flink geholpen in het vorige spel. Machiavelli neemt in Brotherhood een vooraanstaande rol in terwijl Da Vinci meer op de achtergrond verdwijnt, al zullen zijn uitvindingen je hachje soms redden. Zo zal je kunnen beschikken over een experimentele parachute waarmee je eenmalig van een dak kunt springen als je iets teveel stadswachten aan je Armor of Altaïr hebt hangen.

VAN NUL BEGINNEN

Hoewel, die knappe uitrusting waar je in het voorgaande deel iedere Assasin’s Tomb voor hebt uitgekamd, wordt in de openingsminuten van Brotherhood genadeloos aan flarden geschoten. De Borgia, de machtigste familie van Italië, kan het immers niet appreciëren dat je op het einde van Assassin’s Creed II de Sixtijnse kapel hebt bestormd en de paus, Rodrigo Borgia, met de dood hebt bedreigd. Cesare Borgia, je nieuwe aartsvijand en zoonlief van Rodrigo, staat op een goeie morgen dan ook met zijn leger voor de poorten van je villa in Monteriggioni. Ongeduldig als hij is begint hij met zijn kanonnen jouw fraai uitgebouwde stad tot frut te schieten en het eerste dat hij raakt is toch wel de uitrusting van je voorvader, zeker. De ontwikkelaar zorgt er op die manier voor dat je van voren af aan moet starten wat je uitrusting betreft. Nadat Cesare je nonkel – it’s-a me – Mario door de kop heeft geknald en het stuk van Eden waar je zolang naar hebt gezocht in de vorige game, met zich meeneemt, word je in de schouder getroffen. Je valt met stijl van het dak van de Villa Auditore en de Borgia denken dan ook dat ze korte metten met je hebben gemaakt. Of hoe iemand zich op kolossale wijze kan vergissen. Het is cru om al je vooruitgang die je hebt gemaakt in het voorgaande spel in tien minuten van tafel te zien geveegd worden maar het is de ideale manier om Cesare Borgia te demoniseren. Die kerel moet eraan, en wel zo snel mogelijk!

SIM CITY

Zoals je wel kan verwachten, ligt het allemaal zo gemakkelijk niet. Met een kogelgat van jewelste in je schouder word je wakker op het platteland van Rome. De Borgia terroriseren de stad wat goed hoorbaar is aan de talloze boodschappers die totalitaire boodschappen onder het volg verspreiden. Naarmate het spel vordert en je de invloed van de Borgia weet te destabiliseren zullen deze maatregelen alsmaar erger zien worden. Het begint met een avondklok maar nadat je enkele hooggeplaatste kapiteins hebt vermoord en evenveel invloedstorens in de fik hebt gestoken gaat het al snel over onverwachte razzia’s en wrede executies voor de kleinste misdaden. Je voelt de paniek van de Borgia toenemen terwijl ze langzaam maar zeker hun grip op de stad verliezen. Om tot bij Cesare Borgia te geraken zal je de Romeinse bevolking op je hand moeten krijgen en de invloedssfeer van de machthebbers gevoelig verminderen. Dit hele systeem zit foutloos in elkaar en is zo verslavend dat we nu alweer zin hebben om het spel op te starten om de stad verder uit te bouwen. Want het is niet omdat je het einde van de verhaallijn hebt gezien, dat je alle geheimen van de stad hebt ontsluierd. Tijdens je tochten door het sfeervolle (de dreigende sfeer wordt schitterend versterkt door sublieme muziek van Jesper Kyd) Rome zal je al snel op een gesloten winkeltje stoten. Dit kan een dokter, smid, paardenstal of stoffenwinkel betreffen. Met de nodige florijnen kan je deze zaken terug openen en de welvaart van de stad bespoedigen. Eén probleempje echter: zolang het gebied waar de winkel zich bevindt onder invloed staat van de Borgia kan je hem natuurlijk niet openen. De kapitein vermoorden waarna je de toren in brand kan steken is dan het beste wat je kan doen. Je moet deze kapiteins ook ongezien weten uit te schakelen want van zodra ze te horen krijgen dat er een sluipmoordenaar jacht op ze maakt, zullen ze als een echte dappere soldaat gaan schuilen in de kazerne en moet je op een later tijdstip terugkomen. Ben je erin geslaagd het gebied te vrijwaren van de verraderlijke invloed van de Borgia, kan je beginnen met het uit te bouwen. Door dit te doen, stijgt de welvaart in de stad en krijg je meer inkomsten op je bankrekening. In essentie is het restaureren van Rome dan ook een uitbreiding van het restaureren van Monteriggiono. Het werkt even verslavend en is nog beter uitgewerkt dan in Assassin’s Creed II zodat je heel wat tijd zult spenderen de stad te verbeteren. Voor het eerst in een Assassin’s Creed spel heb je echt het gevoel dat je daden een duidelijke invloed hebben in de spelwereld en dat geeft erg veel voldoening. En noem ons eens een ander spel waar je na verloop van tijd het Colosseum kan opkopen?

ASSASSIN MANAGER 1503

Door de Borgia uit gebieden te verjagen kan je niet alleen winkels en monumenten opkopen en restaureren, ook de burgers worden intellectueel bevrijd van het mentale juk dat hen door de tirannen was opgelegd. Wanneer zich toch nog soldaten in bevrijde gebieden durven begeven zullen deze worden aangevallen door burgers. Als je deze een handje helpt, zullen ze aanbieden om zich bij de orde aan te sluiten. Ook dit deel van het spel is superverslavend en wat te vergelijkingen met de aantrekkingskracht die de Football Manager spellen hebben. Eens je wat moordenaars hebt die je zaak steunen, kan je ze overal in Europa op missie uitsturen. Je krijgt een schatting van hoeveel kans een bepaalde moordenaar heeft om een klus tot een goed einde te brengen. Taken variëren van kinderlijk eenvoudig (het ongezien afluisteren van een conversatie of het bijwonen van een banket) tot extreem moeilijk (je voordoen als de beste vriend van een ter dood veroordeelde officier in de hoop dat hij je in zijn laatste uren wat Tempeliersgeheimen verklapt of het ongezien saboteren van een belangrijke vloot) en afhankelijk van de rang van je moordenaar maakt hij absoluut geen kans of is het net zo simpel als je verborgen polsmes door de aorta van een blindeman duwen. Slaagt een moordenaar in zijn opzet zal hij ervaring opdoen (en de Brotherhood van een flink pak zakgeld voorzien) en in rang stijgen, zodat je hem kan inzetten voor moeilijker taken. Het aantal moordenaars dat je kan hebben wordt eveneens beperkt door het aantal Borgiatorens dat nog overeind staat dus krijg je nog een extra zetje om die torens zo snel mogelijk met de grond gelijk te maken. Als je manschappen op missie zijn, kan je ze natuurlijk niet inzetten voor je eigen doeleinden dus is het altijd afwegen hoeveel manschappen je op pad stuurt om geld en ervaring te verdienen en hoeveel je er nodig hebt om je eigen missie tot een goed einde te brengen. Het is ongelofelijk cool om een bende patrouillerende soldaten te laten kelen door je medemoordenaars. Met een simpele druk op de knop komen ze vanuit de lucht gevallen en schakelen ze met gemakt tot vier tegenstanders uit, waarna ze ongezien verdwijnen. De AI van deze computergestuurde sluipmoordenaars is doorgaans van erg goede kwaliteit, al blijft er soms wel eentje te lang hangen zodat we zelf moesten ingrijpen of hij had het niet gered. Niemand wil zijn pas gepromoveerde Master Assassin gefileerd zien worden door enkele soldaten.

VLOEIENDE COMBAT

Wanneer je zelf het zwaard opneemt om je manschappen te verdedigen word je begroet door een vertrouwd combatsysteem waar weinig aan gewijzigd is. De superkrachtige counteraanval is er nog steeds zodat je met gemak tien vijanden neerlegt zonder eenmaal geraakt te worden. Nu Ezio een Master Assassin is mag het echter iets meer zijn en dus is het veel leuker om een kill streak te proberen opzetten. Wanneer je een vijand enkele keren raakt, zal je een gewelddadige executiebeweging uitvoeren. De nieuwe executiebewegingen zijn brutaler dan ooit en maken gebruik van een aantal verschillende wapens. Zo zal Ezio iemand neersteken met zijn polsmes waarna deze weg wordt geblazen met een schot van het verborgen pistool. Wanneer je tijdens zo’n executie al een andere vijand in het vizier neemt, zal je deze met een klap neerleggen. Het is gek om te zien hoe Ezio zich door een bosje vijanden worstelt en het wordt na een tijdje een sport om je hoogste kill streak te verbeteren. Een van de nieuwe wapens is de kruisboog, meteen één van de meest dodelijke wapens op afstand. Een pijltje is genoeg om een vijand van de sokken te blazen. Ze zijn ook superhandig om af te vuren terwijl je op een paard slag aan het leveren bent of om het paard van een tegenstander door de knieën te laten gaan. Het wapen kan ook afgevuurd worden terwijl je aan een richel hangt en is ideaal voor belangrijke doelwitten, zoals Borgia kapiteins ongezien neer te knallen. Het grote voordeel van de kruisboog ten opzichte van het polspistool is dat deze volledig geluidloos is. Een droge zwoeeefff en de doodsreutel van de ongelukkige persoon die zich aan de andere kant van de pijl bevindt zijn de enige geluidjes die dit ultieme wapen zal maken. De meeste soldaten die op de daken patrouilleren maken echter ook gebruik van dit wapen, zodat je maar beter goed uit je doppen kijkt vooraleer je te onstuimig wordt.

LANGDRADIGE LIJSTJES?

Borgiatorens afbranden, winkeltjes restaureren, sluipmoordenaars rekruteren. We horen het al. Brotherhood is, net zoals de twee voorgaande spellen, weer zo’n spel waar je ellenlange lijstjes moet aflopen waar je tientallen keren hetzelfde moet doen vooraleer je resultaat ziet. Mis. Brotherhood slaagt er enorm goed in om afwisseling te bieden. De meeste missies bestaan nog steeds uit het achtervolgen van iemand, het afluisteren van een gesprek of het vermoorden van een bepaalde persoon maar doordat dit spel zoveel randactiviteiten heeft, weet je bijna niet wat eerst doen. Onderweg naar mijn hoofdobjectieven werd ik steeds opnieuw afgeleid door een interessant symbooltje op de minimap dat ik nog niet had ontdekt. Het spel laat je beetje bij beetje kennismaken met alle mogelijkheden en laat je compleet vrij om sommige zaken over te slaan, als ze je niks zeggen. Je kan op zoek gaan naar de schuilplaatsen van de Volgelingen van Romulus. Dit is in essentie een herwerkte versie van de Assassin Tombs (na afloop krijg je ook een supersterk armor) maar deze zijn onderling zo verschillend. Assassin Tombs waren veelal platformpuzzels die je slechts op één bepaalde manier kon oplossen. Iedere Romulus-opdracht is anders. Er zijn enkele platformpuzzels maar er is ook een helse achtervolging te paard en een griezelige dwaaltocht door een vergeten labyrint. Daarnaast kan je de oorlogsmachines van Da Vinci, die hij in opdracht van de Borgia moet maken, saboteren. Deze stukken hebben te gekke shoot-outs waar Ezio de experimentele machinegeweren en kanonnen mag gebruiken tegen de scheppers. Heel cool. Er zijn ook nog secondaire missies te vervullen voor de huurlingen, dieven en courtisanes, je kan middels enkele flashbacks meer te weten komen over het liefdesleven van Ezio en Cristina Vespucci,… Bovendien bevatten de hoofdmissies evenveel variatie en zijn ze gelaagd met optionele zijobjectieven. Zo kan je als extra opdracht krijgen om niet onder de vijf levensblokjes te vallen of om het doelwit op een specifieke manier te vermoorden. Dit biedt meer uitdaging en zorgt ervoor dat de speler zich beter inleeft in het karakter van Ezio. Als Brotherhood één probleem heeft, dan is het wel dat het niet weet wanneer het moet ophouden. Zo vonden we dat de hoofdverhaallijn op het einde wat aan kracht moest inboeten en dat je in één missie soms iets te lang hetzelfde moet doen. Zo moet je in een missie voor Leonardo zes keer dezelfde combinatie van acties uitvoeren vooraleer je bij je bestemming aankomt. Het geheel een beetje uitspinnen, daar hebben we geen problemen mee maar Brotherhood balanceert soms op het randje van langdradigheid. Heel soms. En er is onmiddellijk iets anders om je opnieuw mee te amuseren. Het is slechts een klein minpuntje dat absoluut geen schade toebrengt aan wat voor de rest een sublieme ervaring is.

THE TRUTH IS OUT THERE  

Paranoia is een gezonde eigenschap in de multiplayer van Brotherhood. Iedereen kan immers als opdracht hebben om jou om zeep te helpen. Met veertien verschillende karakters die elk hun eigen wapen en animaties hebben kan je aan de slag op acht totaal verschillende mappen in vier niet zo totaal verschillende modes. Zo zijn Wanted en Advanced, free-for-all modes waarin je een doelwit toegewezen krijgt en jij het doelwit bent van een andere speler, quasi-identiek. Het enige verschil is dat het bij Advanced moeilijker is om doelwitten te identificeren. De andere modes, Alliance en Man Hunt zijn in teams. In Alliance maken drie teams van twee spelers jacht op elkaar zodat je goed moet samenwerken om te ontsnappen aan de vijand of hem niet de genadeslag toe te dienen. Man Hunt is een soort van Team Deathmatch waar het ene team jacht maakt op leden van het andere, waarna de rollen omgedraaid worden. Het team met de meeste punten wint de wedstrijd en rijft het meeste ervaring tussen. Want er is veel aandacht besteed aan het levelen van je personage. Je kan tot level 50 stijgen en terwijl je in level stijgt zal je nieuwe vaardigheden (actief), perks (passief) en kill/dead streaks vrijspelen, zodat je constant aan je personage kan sleutelen. Het is een multiplayer waar goed over is nagedacht en waar zonder twijfel heel wat speler een hele tijd plezier aan zullen beleven. En dat is een conclusie die we kunnen trekken voor het ganse spel. Brotherhood is een game waar je een hele tijd plezier aan zal beleven. De overvloed aan content, hoewel niet honderd procent nieuw (meteen ook de reden dat dit spel een 90 misloopt), is overweldigend en het verhaal wordt alsmaar interessanter. Je zal een aantal sequenties met Desmond spelen, die dankzij het bleedeffect van de Animus de meeste trucjes van zijn voorvaders heeft overgenomen. Het verhaal is spannend tot op de laatste seconde en zonder wat te spoilen vindt op de allerlaatste seconden zo’n gekke plottwist plaats dat je nu al om de volgende episode zou smeken. Onze ringvinger eraf als ze daar bij Ubisoft al niet lang aan bezig zijn.



Vorige
Review - Super Meat Boy
Volgende
Review - Gemini Rue