De toekomst van VR is draadloos

Ondanks de aantrek­kings­kracht van virtual reality, bereikte de eerste generatie VR-brillen slechts een bescheiden publiek. Oculus Quest leidt het begin van een nieuw, draadloos tijdperk in.

De meeste mensen die ooit al een VR-bril op hun neus hebben gezet, zijn onder de indruk van de mogelijkheden. Het maakt niet uit of u droids uit de lucht knalt dan wel een trip langs het Zuidpoolgebied maakt: virtual reality is een unieke ervaring. 

Toch zorgen enkele hinderlijke elementen ervoor dat de technologie nog uit de niche is ontsnapt. De fysieke verbinding tussen VR-bril en console of pc zet een stevige rem op de bewegingsvrijheid van de speler. Weinig dat zo haaks staat op een immersieve beleving dan haasje-over spelen met een kabel om jezelf niet te verongelukken of je peperdure setup - in combinatie met een krachtige pc kan het kostenplaatje om af te reizen naar een alternatieve realiteit tot tweeduizend euro oplopen - aan gruzelementen te stampen.

 

Bewegingsvrijheid

De amputatie van dat derde been, zoals het door VR-adepten wordt genoemd, is lang niet de enige sprong voorwaarts die de Oculus Quest maakt. Het systeem blinkt uit op vlak van toegankelijkheid en gebruiksgemak. Nog nooit was het zo simpel om af te reizen naar een alternatieve realiteit. Bril opzetten, speelgebied digitaal afbakenen met een soort virtuele graffiti en vertrekken maar. 

Vier sensoren in de headset houden u onafgebroken in de smiezen en wanneer u iets te dicht in de buurt van de trapleuning komt of dreigt de urne van een dierbaar familielid van de kast te maaien, projecteert het systeem een blauw raster om de grens van het speelgebied aan te geven. Het kan evenwel geen andere objecten waarnemen, dus opgelet dat u in al uw enthousiasme de kat geen schedelbreuk mept. Niets - buiten de tussen twee à drie uur schommelende batterijduur dan - houdt u trouwens tegen om in de frisse buitenlucht met de Quest aan de slag te gaan. Wat ons betreft de beste manier om VR in al zijn vrijheid te ervaren.

 

Killerapplicaties

Heel wat bestaande VR killer apps die hun weg naar het systeem hebben gevonden profiteren optimaal van de extra bewegingsvrijheid. Het Belgische Space Pirate Trainer, waarin je opeenvolgende vlagen ruimtetuigen aan gort knalt met een arsenaal futuristische wapens, kreeg extra spelmodes en speelt beter dan ooit. Mag het nog wat intenser? Superhot VR dropt u middenin spectaculaire actiescènes met een kleine twist: de tijd tikt enkel door als u beweegt. Voor u het goed en wel beseft buitelt u als een getrainde paracommando door de ruimte op zoek naar dekking terwijl de kogels u in slow motion rond de oren fluiten. Ferme ervaring!

Ook het immens populaire Beat Saber, waarin u met twee lichtzwaarden op de maat van de muziek gekleurde blokken doormidden klieft, en de interactieve noiseroetsjbaan Thumper komen op de Quest prima tot hun recht. En dan zijn er nog de exclusief voor de Quest ontwikkelde showcases zoals Vader Immortal - de natte droom van elke Star Wars-fan - en Journey of the Gods, dat de mosterd bij The Legend of Zelda haalt. De mobiele chipset die we ook in de Samsung Galaxy S8 terugvinden zal niet elke VR-titel de baas kunnen, maar het assortiment is voldoende gevarieerd om Quest-gebruikers voor lange tijd zoet te houden.

 

Weg van de wereld

Applicaties zijn enkel te koop via de Oculus Store. Wie Beat Saber ooit al elders haalde, zal dus opnieuw langs de kassa moeten. Al schatten we dat cijfer vrij laag. De Oculus Quest zet minder in op bestaande VR-gebruikers, maar wil vooral nieuwkomers overtuigen. Een beetje zoals Nintendo het grote publiek charmeerde met de Wii. Of de adoptie van de Quest zo’n vaart zal lopen, is twijfelachtig. De prijs van € 450 is schappelijk voor VR, maar nog steeds aan de hoge kant om het gewoon eens te proberen. Een ander struikelblok is dat VR isolerend werkt, terwijl de Wii net scoorde omwille van het sociale element. Oké, je kan je gamesessie casten naar een smartphone of Chromecast en er zijn games waarbij de VR-speler moet samenwerken met andere spelers (in Keep Talking and Nobody Explodes moet de VR-speler een bom ontmantelen met de hulp van spelers in de echte wereld die een handleiding hebben, maar de bom niet zien), maar de échte fun is voor wie de bril draagt. Even compleet weg zijn van de wereld klinkt misschien aanlokkelijk, maar het is weinig bevorderlijk voor de sociale cohesie.

Maar goed: als de Oculus Quest de poort naar het grote publiek al niet zal openbeuken, dan heeft het draadloze VR-systeem de deur volgens ons op zijn minst op een kier gezet.