De kracht van karton

Het nieuwste project van Nintendo is geen Mario of Pokémon. Strikt genomen is Nintendo Labo zelfs geen klassiek videospel. De nieuwste zet van het Japanse bedrijf om zijn positie op de consolemarkt te verstevigen, is inzetten op karton. Wij onderzochten met een zevenjarig proefkonijn of dat even gek is als het klinkt.

Nintendo Labo: dat zijn grote vellen karton die worden gevouwen tot het stuur van een motorfiets, een vishengel of zelfs een piano. In combinatie met de Joy-Cons, de afritsbare controllers van de Nintendo Switch, gebruik je die kartonnen constructies, Toy-Cons genaamd, om een rist charmante minigames op de Switch-tablet te spelen.

Met deze opzet wil Nintendo Labo een breed familiepubliek voor zich winnen. Dat Nintendo zijn pijlen op een ruimere doelgroep richt, is logisch. Dankzij toppers als The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Super Mario Odyssey zijn fervente gamers al overtuigd van de kwaliteiten van de Switch. Nu de rest van de huiskamer nog.

Maf idee

Het kartonnen avontuur is niet het eerste maf idee uit de Nintendo-geschiedenis. Creatieve risico’s nemen zit in de genen van het bedrijf, maar lang niet al hun fantasietjes oogsten succes. De Virtual Boy (1995), een VR-bril avant la lettre, flopte en de futuristisch ogende Power Glove (1989) was ook geen lang leven beschoren. Anderzijds is het dezelfde creatieve veerkracht die aan de basis ligt van de meer dan 100 miljoen verkochte Wii-consoles en de commerciële blitzstart van de Switch. 

Op papier blijft Labo een bizar verhaal, maar het werkt wel. Een interactieve 3D-handleiding op het scherm van de Switch leidt je stap voor stap door het vouwproces. Je kan op elk moment pauzeren, de camera draaien en inzoomen, zodat zelfs de meest onhandige persoon met het ruimtelijk inzicht van een blinde de constructies in elkaar krijgt.

Ook jongere kinderen hebben voldoende houvast om zich uit de slag te trekken. De geïmproviseerde telegeleide wagen - met wat extra stukjes karton maak je er een stier of een olifant van - werd door ons testsubject met minimale hulp op een kwartiertje raceklaar gemaakt. De complexere constructies, zoals het huis of de robot, vereisen meer vouwkunst, tijd en begeleiding. Het bouwen staat altijd in functie van het spelen. Daarmee is onze vrees dat het bouwelement de bovenhand zou nemen meteen van de kaart geveegd. 

VR zonder bril

Elke Toy-Con is anders en iedereen heeft zijn favoriet. Voor mij spreekt de piano het meest tot de verbeelding. De eerste keer dat je een wijsje speelt op de kartonnen toetsen, ben je met verstomming geslagen. In de klankkast gaat een ingenieus samenspel van infraroodsensoren en gyroscopen schuil, maar langs de buitenkant is het niets minder dan pure magie.

Terwijl ik mijn best doe om iets uit mijn klavier te persen, is ons jeugdig proefkonijn niet weg te slaan van zijn kartonnen motorfiets. De racegame heeft minder diepgang dan pakweg Mario Kart maar de intuïtieve besturing - gas geven en terugnemen met een hendel aan je stuur, draaien door in de bocht te gaan liggen - maakt dat ruimschoots goed. Het ziet er wat idioot uit, maar je bent zo één met het spel - alsof je VR beleeft zonder VR-bril -  dat het niks uitmaakt.

Verbeeldingskracht

Met de hengel hebben we ons beide goed geamuseerd. De manier waarop je echte vislijn virtueel verlengd wordt op het scherm, geeft je totale controle waarbij elke minieme beweging telt. Uitdagend ook: iedereen kan probleemloos een miezerig sardientje uit het water trekken, maar een haai van de zeebodem plukken vereist oefening. Voor wie zijn bedenkingen zou hebben bij de stevigheid van het karton: bij het binnenhalen van de vangst komt wat sleurwerk kijken maar de hengel gaf geen krimp.

Dan hebben we nog niks gezegd over de talloze aanpassingsmogelijkheden: je creaties versieren met viltstiften, glitters en kleurige linten, eigen vissen inscannen, zelf parcours ontwerpen en eigen riedeltjes componeren. In de Toy-Con garage kunnen wannabe programmeurs zelfs aan de slag met de basiscomponenten van de software, om zo compleet nieuwe ervaringen te maken. YouTube in de gaten houden om te zien wat de creatieve community daar allemaal mee uitspookt!

Het blijft een opmerkelijke zet: terwijl Sony en Microsoft elkaar op de hielen zitten in de race richting fotorealisme, zet Nintendo in op de kracht van de verbeelding. De goedkeuring van onze jury voor die aanpak is binnen, maar de tijd zal moeten uitwijzen hoe stevig de kracht van karton standhoudt.